Gistermiddag plaatste Nathalie, een collega die ik ken uit de tijd bij SNS-Reaal, een berichtje op facebook, waarin ze zich afvroeg hoe ze in haar eentje een kerstboom kan verslepen.
Nu kan je een dergelijke post zien als zomaar een gedachte die je met de wereld deelt, maar ik zag een vraag om hulp en reageerde meteen of ik haar daarbij kon helpen.
Er volgde nog meer reacties en sommige waren (als je tussen de regels doorleest) in de trend van "waarom vraag je dat op facebook?" en "dat kun je toch prima zelf doen".
Blijkbaar vinden mensen het raar om dergelijke vragen te plaatsen en misschien komt dit wel omdat mensen het nu eenmaal lastig vinden om om hulp te vragen.
In het verlengde daarvan merk ik regelmatig dat mensen zich verbazen over mijn manier van open communiceren, "zulke dingen zet je toch niet op internet?".
Maar zie daar, de open communicatie van Nathalie heeft ervoor gezorgd dat de kerstboom in huis is en wij hebben samen weer een mooi uur, onder het genot van een kop koffie, ervaringen uitgedeeld over ons werk en elkaars leven. Met extra energie ging ik weer naar huis.
Dus mijn motto; "Durf te vragen om hulp, daarmee voorkom je stress en kom je verder in je leven".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten